Bir süredir yazamıyordum. Gecenin bir körü aklıma bir - iki konu geliyor, sabah işe yetişeceğim diye ağzım yüzüm dağılıyor e tabii o sırada blog kimin aklına geliyor.
Her neyse bu sefer unutmadım. geçen haftalarda alakasız birisiyle beraberdim, bütün hafta güldük ettik, eğlendik, devamlı konuştuk, devamı geldi, gayette eğlenceliydi ve lakin bu durumların sonrası çok kıl oluyor.
mesaide her sıkıldığım anda adamla konuşabiliyorken, yattıktan sonra toz oldu ortadan. şimdi dersiniz aman öyle deil midir hepsi, taktik hani nerde falan filan. ben taktik insanı değilim, bilirim ama uygulayacak kadar kasamam bile kendimi. istiyorsam ararım, istiyorsam yatarım, istiyorsam da basar giderim, net. - hani alkış?!-
ama bütün bunların devamında şöyle bir hissiyat da oluşuyor bende. adamla yattım, iyi güzel, aramak istiyorum, sıkılınca yine aynı şekilde dürtmek istiyorum AMA yapamıyorum neden? çünkü 'kız yapıştı bana' imajı olmasın diye.
yeni tanışılan biriyle beraber olmanın en pis tarafı bu. yakın bir arkadaşım tarafından bana yapılan yakıştırma olan 'teflon tava' özelliğimi karşı taraf bilmiyor zira.
normal şartlarda beni iyi tanıyan biri ona mesaj attığımda cidden sıkıldığımı vs bilir. amaç bir şeyler talep etmek değildir, kesindir. ama bu durum harbi can sıkıcı.
belki orgazmlarım tavan yaptı tekrar istiyorum, belki başım dertte aklıma geldin aradım, belki bir tek senin bilebilecein bir şey sorucam, kime bu havaların arkadaş? çükün de altından değil netice de bu kadar, bulunmaz, ulaşılamaz olduran ne senin ben anlamıyorum ki?
tabii siz erkekleri de anlıyorum bu noktada, beraber olduğunuz kızın sonrasındaki baskısı, ilgisi hatta sanırım doğru kelime beklentisi sizi ister istemez tümevardırıyor. sanıyorsunu ki herkes sizi kafalama peşinde, ama değil.
yağlanmayan, yapışmayan bünyelerde mevcut sakin olun ve elinizdeki o silahı yavaşça yere bırakın.
Her neyse bu sefer unutmadım. geçen haftalarda alakasız birisiyle beraberdim, bütün hafta güldük ettik, eğlendik, devamlı konuştuk, devamı geldi, gayette eğlenceliydi ve lakin bu durumların sonrası çok kıl oluyor.
mesaide her sıkıldığım anda adamla konuşabiliyorken, yattıktan sonra toz oldu ortadan. şimdi dersiniz aman öyle deil midir hepsi, taktik hani nerde falan filan. ben taktik insanı değilim, bilirim ama uygulayacak kadar kasamam bile kendimi. istiyorsam ararım, istiyorsam yatarım, istiyorsam da basar giderim, net. - hani alkış?!-
ama bütün bunların devamında şöyle bir hissiyat da oluşuyor bende. adamla yattım, iyi güzel, aramak istiyorum, sıkılınca yine aynı şekilde dürtmek istiyorum AMA yapamıyorum neden? çünkü 'kız yapıştı bana' imajı olmasın diye.
yeni tanışılan biriyle beraber olmanın en pis tarafı bu. yakın bir arkadaşım tarafından bana yapılan yakıştırma olan 'teflon tava' özelliğimi karşı taraf bilmiyor zira.
normal şartlarda beni iyi tanıyan biri ona mesaj attığımda cidden sıkıldığımı vs bilir. amaç bir şeyler talep etmek değildir, kesindir. ama bu durum harbi can sıkıcı.
belki orgazmlarım tavan yaptı tekrar istiyorum, belki başım dertte aklıma geldin aradım, belki bir tek senin bilebilecein bir şey sorucam, kime bu havaların arkadaş? çükün de altından değil netice de bu kadar, bulunmaz, ulaşılamaz olduran ne senin ben anlamıyorum ki?
tabii siz erkekleri de anlıyorum bu noktada, beraber olduğunuz kızın sonrasındaki baskısı, ilgisi hatta sanırım doğru kelime beklentisi sizi ister istemez tümevardırıyor. sanıyorsunu ki herkes sizi kafalama peşinde, ama değil.
yağlanmayan, yapışmayan bünyelerde mevcut sakin olun ve elinizdeki o silahı yavaşça yere bırakın.
